Cz.2 Rozdział 1

Bitter sweet symphony

*miesiąc wcześniej*

 Nie potrafiłam wydusić z siebie żadnego słowa. Fascynujące, jak jedno zdanie może skutecznie uciszyć człowieka. Moje usta były lekko rozchylone, oczy zamglone, a nogi miałam jak z waty. Wszyscy dookoła patrzyli na mnie ze smutkiem, aż samej było mi siebie szkoda. 

-Hej, przecież nie musi się tak stać, nie?- powiedziałam szybko drżącym nadal głosem. Śmieszne. Próbowałam podnieść ich na duchu, kiedy to ja byłam w niebezpieczeństwie.- Wszystko da się jakoś załatwić.

-Och, skarbie.- Fiona podeszła do mnie i zamknęła w uścisku. Dopiero teraz pozwoliłam sobie na łzy.- Zrobimy co w naszej mocy, by włos nie spadł Ci z głowy. Obiecuję.- Wyszeptała wprost do mojego  ucha.

-Myślę, że powinnaś teraz odpoczywać, Alison. - powiedział Harry.

-Nie. Są ważniejsze sprawy.

-Alison...-zaczęłam , lecz ta uciszyła mnie od razu.

-Dajcie mi spokój! Powiedziałam nie, to nie. - wysyczała siadając na kanapie.- Musimy obmyślić jakiś plan.

 Wszyscy spojrzeli po sobie i zgodnie skinęli głowami. Usiedliśmy na kanapie i fotelach w salonie. Po mojej prawej  usadowił się Harry, a po lewej Zayn. Styles ujął moją rękę i ścisnął lekko dodając jednocześnie otuchy. Tak mały gest, a cieszy.

-W takim razie, od czego zaczynamy?- zaczął Niall.

-Czekamy.- powiedziała Fiona i wyszła z budynku.

*współcześnie*

-Viv, pospiesz się!- Harry krzyknął z dołu poganiając mnie.- Dobrze wiesz, że Rixon nie cierpi spóźnialskich!- chwyciłam  w pośpiechu torbę i zbiegłam na dół. Loczek rzucił mi jabłko, które złapałam.
-Dzięki, a teraz chodź, bo się spóźnimy.- pociągnęłam chłopaka za kurtkę i ruszyliśmy w stronę budynku głównego. Zajęcia jak zaczynały się na 9, a my jak zwykle się spóźnialiśmy.
 Wraz z dźwiękiem dzwonka wbiegliśmy do sali.
-Nowy rekord.- zaśmiał się Harry siadając na swoim miejscu.
-Czyżby? Ostatnio byliśmy minutę przed.- oznajmiłam próbując unormować oddech.- Przypomnij mi, po co w ogóle chodzimy na te zajęcia, skoro jeszcze są wakacje?- spytałam patrząc na chłopaka z nutą grymasu wypisaną na twarzy.
-Wytrzymaj jeszcze dzisiaj i jutro. To tylko durne klasyfikacje grup i przygotowywanie programu.- wzruszył ramionami i obrócił w stronę drzwi, przez które  wszedł nasz opiekun, nauczyciel i mentor. Profesor Jav Rixon.

[...]

Popołudnie spędziłam w Vanilla Sky. Ruch był wzmożony, gdyż kawiarenka znajdowała się po drodze ze szkół oraz biur. Tym razem siedziałam na stołku przy ladzie jako gość i przypatrywałam się nowemu pracownikowi.
-Może Ci pomóc?- spytałam grzecznie dziewczynę, która próbowała opanować tłum.
-Dzięki, ale to ja tutaj pracuję i to ja znam się na sprzęcie, nie ty.- uniosłam wysoko brwi i zaśmiałam się cicho pod nosem. Zmianę zaczynałam dopiero za dziesięć minut, ale gotowa byłam przejąć ją teraz, ratując ją z opresji.
-Skoro tak mówisz.- odpowiedziałam i powróciłam do wcześniej wykonywanej czynności.
 Dokończyłam swoje latte i spojrzałam na zegarek. Wybiła 17, więc wstałam z ociąganiem i przeszłam na zaplecze, by zostawić rzeczy. Dziewczyna pobiegła za mną pospiesznie.
-Przepraszam! Ale wstęp tylko dla pracowników kawiarni.
-Wiem.- powiedziałam uśmiechając się do niej i zakładając fartuch na biodra. Jej mina- bezcenna.
-Przepraszam, nie mogłam się powstrzymać. Jestem Vivienne.-  podeszłam do niej i wyciągnęłam w jej stronę rękę, którą chwyciła niepewnie.
-Miło mi, Agnes. Kurcze, nie spodziewałam się tego.- zaśmiała się i rozluźniła nieco.- Przepraszam za tą opryskliwość na początku. Strasznie się stresuje.- powiedziała wychodząc z zaplecza i kierując się do lady.
-Nie masz za co, mogłam się od razu przedstawić. A teraz do roboty.- popatrzyłam z uśmiechem na klienta i przyjęłam zamówienie.

[...]

Agnes skończyła pracę jakiś czas temu i zostałam sama. W kawiarence nie było już takiego ruchu, więc spokojnie mogłam zająć się porządkowaniem rzeczy. Już miałam zabrać się za uzupełnianie cukierniczek, gdy do środka wszedł wysoki brunet. Usiadł przy ladzie w tym samym miejscu, gdzie ja wcześniej i uśmiechnął.
-Dobry wieczór, co podać?- spytałam odwzajemniając uśmiech.
-Erm... Latte z syropem z makadamii oraz tartę.
-Śmieszne, ja też to zawsze biorę.- powiedziałam zaczynając spieniać mleko.
-W takim razie od dziś to moje stałe zamówienie.- uśmiechnął się i wyciągnął przed siebie rękę.- Scott, miło mi.- wytarłam rękę o fartuch i podałam mu pospiesznie.

-Vivienne. Mieszkasz gdzieś w okolicy?- spytałam krojąc tartę i nakładając na talerzyk.
-Dopiero co się przeprowadziłem. Mieszkam w jednym z domków na kampusie Akademii Muzycznej.- wzruszył ramionami i upił łyk napoju, gdy mu podałam.
-Naprawdę? - zapiszczałam unosząc do góry brwi.- Ja też tam chodzę. Znaczy zaczynam. Od tego roku.- przysunęłam mu pod nos ciasto i usiadłam naprzeciw.
-O, to wspaniale. Już kogoś znam.- odparł.
-Nie wychwyciłam w jakim domku mieszkasz.
-Przydzielili mnie do szóstki. Dobre dziesięć minut błądziłem po kampusie, by go odnaleźć.- odpowiedział, a ja mało co nie spadłam ze stołka. To może oznaczać tylko jedno.
-W takim razie jeszcze nie raz się spotkamy.- odparłam i z uśmiechem powróciłam do pracy.


Mamy pierwszy rozdział z drugiej części, mili państwo! To już taki oficjalny powrót. Buźka ;*